Horst aan de maas

Participeren in de samenleving. Dat klinkt mooi. Met z’n allen er voor zorgen dat iedereen mee kan blijven doen in de samenleving. Doordat mensen voor elkaar opkomen en waar mogelijk voor elkaar zorgen. Maar soms reiken de mogelijkheden niet zover dat de één de ander kan helpen of verzorgen. Daar moet de overheid (als vertegenwoordiger van ons allen) in de bres springen en voorzieningen realiseren.

Helaas zijn zorgen op hun plaats. Er wordt flink bezuinigd op de Wmo (onder andere thuiszorg) en verzorgingshuizen (sluiting van Berkele Heem). Raar. Wie gaat er voor onze ouderen en mensen met een beperking zorgen? Steeds meer verantwoordelijkheid voor ondersteuning en zorg komt te liggen bij kinderen, familie en vrienden.

De afgelopen jaren is de jeugd flink aangemoedigd om te gaan studeren en hun vleugels uit te slaan. Soms ver weg van hun ouders en andere familie. Moeten ze de komende jaren terugkeren om hier voor hun ouders te gaan zorgen? Gaan ze goed opgeleid en gepassioneerd zorgpersoneel vervangen? Om kosten te besparen?

Stel je voor: Moeten we leraren aan de kant schuiven en regelen dat onze kinderen les krijgen van hun ouders? Of willen we dat burgers vredesmissies uit gaan voeren, in plaats van goed opgeleide militairen? Moeten de verzorgenden en verpleegkundigen vervangen worden door goedwillende zonen, tantes of verre neven? Misschien extreem, maar hoe sympathiek die participatiesamenleving ook klinkt, die wordt onhoudbaar als de overheid haar verantwoordelijkheid niet neemt.

Komende zaterdag 23 augustus staan wij (SP Horst aan de Maas en Werkgroep Wmo) in het centrum van Horst, om u enkele vragen voor te leggen. Hoe ver wilt u gaan bij de zorg die u wilt bieden aan uw vader of moeder, uw familieleden, uw buren, uw vrienden? De resultaten van deze korte enquête zullen we vervolgens publiceren.