Horst aan de maas

De afgelopen maanden is er in de media veel over de SP te doen geweest. Iedereen die ook maar iets vervelends over de partij te melden had kon meteen op tv en de zogenaamde ‘deskundigen’ vielen over elkaar heen om als eerste te kunnen melden hoe ‘ondemocratisch’ en ‘onmenselijk’ de SP wel niet zou zijn. De laatste "komkommer" van deze zomerperiode betrof de afdrachtregeling die de SP hanteert. Volksvertegenwoordigers van de SP dragen een deel van de vergoeding die zij ontvangen in de Eerste en Tweede Kamer, Provinciale Staten en de gemeenteraden af aan de SP. Sommigen vinden dat schandalig. Thijs Coppus, raadslid en Provinciale Statenlid voor de SP, reageerde op zijn weblog.

"Sinds enkele dagen lijkt de aanval te zijn geopend op de afdrachtregeling die we binnen de SP kennen. Alle volksvertegenwoordigers van de SP staan een deel van hun inkomsten die ze uit hoofde van hun politieke functie ontvangen, af aan de partij. In mijn ogen is dit is een groot goed. Door de afdrachtregeling worden baantjesjagers voor een groot deel buiten de deur gehouden, hebben we op lokaal of regionaal niveau geen fulltime politici die vervreemden van de bevolking (als raads- en Statenlid zou ik maandelijks 1400 euro netto kunnen ontvangen) en zijn er geen financiële verschillen tussen raadsleden en andere partijgenoten die zich vrijwillig en met hart en ziel voor de SP inzetten.

Door de afdrachtregeling is de SP groot geworden. Sinds de jaren ‘80 staan SP-politici het inkomen dat ze uit hoofde van hun politieke functie ontvangen (deels) af aan de partij omdat ze weten dat iedereen binnen de SP hard knokt voor een betere wereld en hier niet altijd een financiële vergoeding bij hoeft te horen.

In de NRC van vrijdag 24 augustus stond een opinieartikel van R. Schutgens, promovendus aan de Nijmeegse Radboud Universiteit. In dit artikel geeft Schutgens aan dat SP-politici door de afdrachtregeling een soort werknemers van de partij worden en dat dit de onafhankelijkheid in het geding brengt. Dit is onzin, raads- en Statenleden ontvangen een onkostenvergoeding van de partij en zijn dus geen werknemers van de partij. Het argument dat de onafhankelijkheid in het geding komt, klopt ook niet. Als het goed is worden politici op basis van een programma gekozen. Binnen de SP stellen de leden ten alle tijden het verkiezingsprogramma vast. Op lokaal niveau doet de Algemene Ledenvergadering van de afdeling dit, in de provincie beslist de regioconferentie (een gekozen afvaardiging van alle afdelingen in de betreffende provincie) en landelijk beslist het congres (een gekozen afvaardiging van alle afdelingen van de SP). Ook het beginselprogramma van de SP is vastgesteld voor het congres. Net zoals bij de andere partijen zijn dit de kaders waaraan onze volksvertegenwoordigers zich moeten houden, de leden hebben deze kaders immers vastgesteld. En het is pas ondemocratisch als SP’ers onder het mom van ‘onafhankelijkheid’ deze besluiten naast zich neerleggen.

Kortom, ik ben trots op de manier waarop de afdracht van inkomsten (die voortvloeien uit politieke functies) binnen de SP is geregeld. Zonder deze afdrachtregeling zou de SP waarschijnlijk niet mijn partij zijn."

PS: Deze column is verschenen op de weblog van Thijs Coppus van zaterdag 25 augustus 2007

Klik hier voor de eerdere columns die op deze website geplaatst zijn.

Wilt u reageren op deze column? Dat kan: