Horst aan de maas

Dagblad de Limburger, 29 november 2002:
IN DE RACE VOOR BEROEPSVERGADERAAR

Horstenaar Paul Geurts (50) is al dertig jaar actief voor de SP. Diverse keren stond hij op de kandidatenlijst voor een zetel in de Tweede Kamer, maar nimmer op een verkiesbare plek. Nu staat hij 25ste op de landelijke lijst en komt het Kamerlidmaatschap wel heel erg dichtbij.
door Kitty Borghouts

HORST - Hij was al SP-lid, toen vrijwel uitsluitend Brabanders van het bestaan van de politieke groepering op de hoogte waren. Begin jaren zeventig was dat. Lang voordat Horst in 1990, als eerste Noord-Limburgse gemeente, een SP'er in de gemeenteraad kreeg, sjouwde Paul Geurts al de huizen langs om de SP-boodschap te verkondigen. "Er is geen deur hier in Horst waar ik niet heb aangebeld', constateert hij nu.

De actieve benadering van de burger. Je gezicht laten zien in de regio. Rechtstreeks contact met de kiezer. Langzaam maar zeker raken de politieke partijen doordrongen van de noodzaak daarvan. Voor de SP is het al decennialang een way of life. "Sinds de SP bestaat, richten we ons al primair op de burgers', zegt Geurts. "Een heel intensieve manier om te beoordelen wat er leeft onder de mensen. Maar tevens een trage manier om je invloed op te bouwen. Ik heb het gevoel dat nu de omslag komt. Nu pas plukken we de vruchten van al die jaren hard werken. Mensen krijgen langzaam maar zeker door dat wij een consistente partij zijn die dicht bij het volk staat', zegt de politicus die de kiezers ooit uitnodigde in zijn eigen huiskamer om kennis met hem te komen maken.

De opmars die de SP in de peilingen maakt gaat zo hard, dat Geurts er "ernstig rekening' mee houdt dat een Kamerlidmaatschap er zeer zeker inzit. Volgens de laatste NIPO-peiling komt de partij straks uit op -22 zetels; opiniepeiler Maurice de Hond kwam afgelopen weekeinde zelfs op 24. En dat is nog maar één zetel verwijderd van de plek waar Geurts staat.

In mei stond de Limburger nog niet op de landelijke lijst, die toen vijftien namen telde. Alleen Limburgse kiezers vonden de naam van de Horstenaar terug op de regionale kieslijst die daaronder kwam. Vanwege de verwachte zetelwinst is de landelijke lijst nu uitgebreid met tien namen.
En die lijken allemaal rekening te moeten houden met een Kamerlidmaatschap. Voor Geurts betekent dat een gedwongen afscheid van zijn huidige baan, trajectbegeleider bij tbs-kliniek De Rooyse Wissel in Venray. Een terugkeergarantie, zoals bij (semi)overheidsinstellingen, is er niet. Daarover moet de Horstenaar met zijn werkgever nog in conclaaf.

Het zal hem zwaar vallen, een afscheid van zijn werk. Vrijwel zijn hele beroepsmatige leven is Geurts actief geweest in de sociale sector. Hij hield zich jarenlang bezig met schoolverlaters- en jeugdwerkgelegenheids-projecten. Begeleidde een aantal jaren gedetineerden van Ter Peel bij hun terugkeer naar de maatschappij. En werkt nu, sinds drie jaar, met tbs'ers aan hun reïntegratie in de samenleving. Altijd functies waarmee Geurts midden in de maatschappij stond. "Met twee benen in de werkelijkheid', zegt hij. Waarom zo iemand een beroepsvergaderaar wil worden? "Ho, ho, dat hoop ik nooit te worden', zegt Geurts fel. "Natuurlijk, vergaderen is inherent aan de functie, maar ik zal ervoor waken dat ik niet vanachter een bureau dossiers ga zitten doornemen. Als het aan mij ligt, ga ik actief het land in.'

Niet alleen het afscheid van het werk zal moeilijk zijn, ook het raadslidmaatschap zal de Horstenaar missen. Vanaf 1990 zit Geurts in de gemeenteraad, met een korte onderbreking van twee jaar. Als een terriër bijt hij zich vast in lokale zaken die in zijn ogen anders moeten. Collega's hebben hem benoemd tot kampioen raadsvragen stellen. Geen kwestie zo klein, of de Horstenaar dwingt er, soms tot ergernis van andere partijen, een heus debat over af. Politiek tot op de vierkante centimeter.

Maar ook zaken waaraan een gemeenteraad niets kan veranderen, omdat het nou eenmaal bij wet of door kabinet zo geregeld is, zijn voor Geurts geen reden om zijn mond te houden in de raadzaal. Zo worden de lokale bestuurders regelmatig bestookt met opmerkingen over tweedeling van de maatschappij, rijker wordende rijken en armer wordende armen, het nationale asielbeleid, de tanende gezondheidszorg, de steeds verder toenemende internationalisering. In de Tweede Kamer hoopt Geurts een platform te vinden waar hij over deze zaken kan meebeslissen. Juist dat is de nieuwe uitdaging. "De overkoepelende regelingen moeten goed in elkaar steken. Dat is de basis van alles.'

Het wordt druk de komende weken, realiseert hij zich. Met de landelijke campagne, maar ook met interne bijeenkomsten. Om niet in de 'LPF-fout' te vervallen - een fractie met al te onervaren Kamerleden - worden de kandidaat-Kamerleden de komende weken 'klaargestoomd'. Een spoedcursus 'hoe werkt de Tweede Kamer' en zeker ook 'hoe onderbouw ik het partijstandpunt'. Het wordt druk-druk-druk. Maar Geurts heeft er zin in. "Ik heb nog wat verlofdagen over van dit jaar. Ik geloof dat ik die maar eens moet gaan opnemen.'