Horst aan de maas

Onlangs discussieerde wethouder Beurskens (Essentie) met SP-raadslid Mariet Roelofs over het belang van communicatie bij het uitvoeren van duurzaamheidsmaatregelen, waaronder het plaatsen van laadpalen. Beurskens vond het niet nodig over dit soort zaken met de buurt in gesprek te gaan. Maar als de buurt dat toch wil, dan moeten ze maar een verzoek indienen voor een gesprek, zo liet hij Roelofs weten.

Volgens de SP is het belangrijk om de duurzaamheidsdoelen te behalen. Daarom is het juist bij duurzaamheidsdoelen van groot belang om als overheid te communiceren. Duurzaamheidsdoelen kunnen beter en sneller behaald worden bij draagvlak onder de bevolking. Als je – zonder de burgers erbij te betrekken – gewoon maatregelen doorvoert, wek je weerzin op. Dan verlies je juist draagvlak.

Wethouder Beurskens was het niet eens met dat standpunt. Hij stelde dat het een illusie is om te denken dat je alle mensen mee kunt krijgen in de duurzaamheidsplannen. Daaruit trekt hij kennelijk de conclusie dat in gesprek gaan met de mensen om uit te leggen wat de bedoeling is, helemaal niet nodig is!

Zo’n houding is desastreus. Als je de mensen niet meekrijgt, dan kun je nu al voorspellen dat toekomstig beleid bij voorbaat faalt. Draagvlak is essentieel om duurzaamheidsdoelen te bereiken.En dat geldt voor alle acties. Dus ook voor verduurzamingsacties die in de ogen van de wethouder wellicht een beperkte omvang hebben, maar voor mensen wél gevolgen hebben.

Het realiseren van draagvlak voor duurzaamheid is heel belangrijk! Dat kan alleen door goed communiceren én door rekening te houden met de omstandigheden van burgers die er mee te maken krijgen. Daarbij is de toepasbaarheid van de maatregel en de betaalbaarheid voor alle burgers – dus ook voor de mensen met een smalle beurs – één van de belangrijkste factoren. De aanpak met betrekking tot het plaatsen van laadpalen in bijvoorbeeld de Nieuwstraat en Slooyerbroek is wat dat betreft een voorbeeld van hoe het niet moet.