Horst aan de maas

Zondagmorgen 4 juli is Aniet Fonteyne overleden. Aniet heeft de SP vanaf 2014 vertegenwoordigd in de gemeenteraad van Horst aan de Maas. Ze werd geboren in 1964 in Lottum en was al meer dan 25 jaar actief in de zorg. En die zorg ging haar aan het hart. Oók in haar politieke werk. Ze stond voorop met acties tegen de bezuinigingen en ontslagen van zorgmedewerkers bij de Zorggroep, haar werkgever, waar ze overigens met plezier en grote inzet gewerkt heeft en deel uitmaakte van de Ondernemingsraad. Aniet was vol vuur, fanatiek, soms irritant eigenwijs en weinig compromisbereid, maar altijd met een goed hart en strijdbaar vóór de mensen, of het nou in de zorg was of de burgers in Horst aan de Maas.

In september 2012 is Aniet lid geworden van de SP. In een interview in de Hallo stelde ze: “De SP is een partij die staat voor de zorg.” Over die zorg zei ze: “Ik zeg wel eens: de zorg is ziek”. Oplossingen zag ze vooral in een afname van de bureaucratie en de topsalarissen.
“De zorg moet er blijven voor de mensen en niet opgaan aan bureaucratie of medicijnverspilling. Daar heb ik heel veel moeite mee. Nog niet zo lang geleden werden mensen – uit bezuinigingsoverwegingen – massaal ontslagen, maar tegelijkertijd sta ik bij de apotheek om een ton met medicijnen af te geven die weggegooid moeten worden”.

Vanuit de SP was Aniet actief in het Comité Nationaal ZorgFonds Horst aan de Maas en in de FNV. En zij was de drijvende kracht achter het voorstel aan de gemeenteraad om te onderzoeken of er in alle kernen van Horst aan de Maas zogenaamde Zorgbuurthuizen gerealiseerd kunnen worden. Haar voorstel (samen met het CDA ingediend) kreeg unaniem steun vanuit de gemeenteraad.

Aniet zette zich ook breder in voor zaken, ook buiten de zorg. Zelf woonachtig in een dorp, ervaarde Aniet het belang van faciliteiten op kleinere dorpen in de gemeente. “Die zie je langzaamaan verdwijnen, zoals de biebs, de pinautomaten en dergelijke”. En het zwembad in Horst lag haar na aan het hart. In de gemeenteraad pleitte ze hartstochtelijk voor het behoud van dat zwembad. En ze was enorm blij toen de gemeenteraad besloot in ieder geval voorlopig nog niet over te gaan tot sloop. En als Aniet blij was, hoorde je haar schaterende lach.

Die gaan we helaas zo verschrikkelijk missen….