Horst aan de maas

In het kader van de (tekorten in de) Wmo gaat B&W een oproep richten aan burgers. Als ze voldoende inkomen hebben om voorzieningen zelf te betalen, zouden ze af moeten zien van een beroep op de Wmo-vergoeding. Die “oproep” wordt – volgens het college – ingegeven door de solidariteit met burgers die de kosten moeilijk zelf kunnen betalen. Maar de oproep lijkt vooral ingegeven door het huishoudboekje van de gemeente.

Er wordt al vanaf het begin – in 2015 – door de gemeente een beroep gedaan op “eigen kracht”. Nu krijgt het een moreel sausje. De “rijken” moeten zelf maar de Wmo-voorziening betalen. Op zich terecht! Maar het probleem zit in de wetgeving, zoals bij zoveel wetten die de gemeente uit moet voeren. Er wordt geen rekening gehouden met inkomensverschillen, dus mensen met een laag inkomen betalen hetzelfde als de hogere inkomensgroepen.

De gemeente weet niets van de financiële situatie van aanvragers. Als iemand een aanvraag indient, kan in een gesprek vastgesteld worden of iemand voldoende financiële draagkracht heeft om de voorziening zélf te betalen. Maar door de morele oproep kunnen mensen die feitelijk de ondersteuning hard nodig hebben, toch terugdeinzen en geen aanvraag indienen. Bijvoorbeeld uit (onterechte) schaamte, terwijl hun situatie dat wél zou rechtvaardigen.

Al in het begin van de Wmo in 2015 heeft de SP gewaarschuwd voor de negatieve effecten van de wet. Maar B&W omarmde de wet die mede tot stand is gekomen door de PvdA, die toen deel uitmaakte van de regering Rutte.

De SP is blij dat B&W nu samen met andere gemeenten de regering aanschrijft met de vraag de wet rechtvaardiger te maken (lees de bijlage). Maar er zijn nog wel wat andere wetten die de gemeente uit moet voeren en die onrechtvaardig zijn en in het nadeel werken voor mensen met een laag inkomen. Dáár zou B&W nou ook eens over moeten schrijven aan de regering: de wetten eerlijker maken.

Bijlage: 

Brief van de gemeente Horst aan de Maas aan Minister De Jonge van VWS