Niet alle werkgevers pasten coronamaatregelen toe
Graag doe ik mijn verhaal over wat ik – nu al weer wat weken geleden – mee gemaakt heb bij mijn werkgever in relatie tot de coronacrisis.
Een aantal weken geleden – op het hoogtepunt van de coronacrisis - werd ik in tweeën gescheurd. Ik heb de zorg voor mijn twee kinderen. In de coronatijd had ik geen opvang voor mijn kinderen. Hun vader (ben al een tijd gescheiden) werkt in een vitaal beroep evenals zijn nieuwe partner. Ook mijn partner werkt in een vitaal beroep. Mijn familie en kennissen wonen of te ver weg of werken in vitale beroepen of zijn oud.
Nu kreeg ik een telefoontje van mijn werkgever dat ik toch maar moest komen werken. Ondanks het ontbreken van opvang voor mijn kinderen. ‘Geen opvang’ was voor hem geen reden om niet te komen. “Jij maakt van jouw probleem mijn probleem”, zo kreeg ik van hem te horen. En dat steekt. Ik heb geen vitaal beroep, ik kon thuis werken, maar werd niet gefaciliteerd. Dit is klaarblijkelijk te duur. Tegelijkertijd had ik geen recht op opvang.
Het dillemma dat hij mij heeft voorgelegd: neem onbetaald verlof of je kunt je ontslag tegemoet zien. Ik heb hoe dan ook gekozen voor mijn eigen gezondheid (ik val zelf onder de risico groep) en het welzijn van mijn kinderen. Omdat ik mijn dochter van 8 en zoon van 6 onmogelijk alleen thuis kon laten, of kon onderbrengen bij mijn 82 jarige oma.
Ik schrijf dit nu nog – terugkijkend - met tranen in mijn ogen, omdat een onmacht situatie van mondiale omvang gebagatelliseerd werd tot "het is niet mijn probleem dat jij geen opvang hebt".
Anoniem (naam bij redactie bekend)
