Door Corona geveld
Terwijl ik dit artikel schrijf, zit ik thuis. Niet vrijwillig, maar omdat ook ik besmet ben met het Coronavirus. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik niet zo heel erg ziek ben. Wat vooral heftig is, zijn de gevolgen voor je omgeving. Mijn thuiswonend kind moet ook in thuisisolatie en mijn dochter mag niet op vakantie. De mensen met wie ik in de afgelopen twee weken in één ruimte ben geweest, krijgen allemaal bericht van de GGD. Ook dat veroorzaakt vragen, onrust en zorgen. Verschrikkelijk vind ik dat. Ik heb de besmetting natuurlijk ook van iemand “gekregen”, maar dat het voor zoveel anderen gevolgen heeft, daar had ik eerder nog niet zo bij stilgestaan.
De praktische gevolgen zijn dat ik niet kan werken. Gelukkig kan er heel veel digitaal geregeld (de grote winst van de Coronacrisis), maar sommige zaken zijn echt mensenwerk. Ik mis het echte contact met mensen, op straat, in de buurt, in mijn Huis van de Wijk, familie en vrienden en ook in de politiek.
De vergaderingen van de gemeenteraad zijn allemaal digitaal, maar ik mis de dynamiek van de échte raadsvergaderingen, waar je aan de gezichten van de gemeenteraadsleden af kunt lezen wat zij gaan doen of zeggen. Het meeste mis ik het publiek op de tribune in de raadszaal. Het democratisch proces zal juridisch vast nog wel in orde zijn, maar burgers hebben op dit moment echt minder macht. Veel wordt digitaal en niet echt openbaar besproken en besloten. Wat dat betreft verlang ik naar de tijd na de Corona crisis. Maar zover is het nog lang niet.
En als we denken dat we straks gewoon door kunnen gaan met de intensieve veehouderij, met het volbouwen van ons buitengebied met industrie, enzovoorts dan hebben we het mis. We zullen fundamentele veranderingen moeten aanbrengen, ook in Horst aan de Maas.
Sonja
